''ZARAZ DZIEŃ. JESZCZE JEDEN . ZRÓB CO MOŻESZ!''

DZIŚ NA REFLEKSJE MI SIĘ ZEBRAŁO:
Uderza mnie jedna myśl: W jakiej  nieświadomości boryka się człowiek co dzień stykajac się przez lata z monotonnością przyzwyczajeń i wyuczonych czynności. Jakże pozostaje ograniczony w swych działaniach,gdy sam się zniewala poprzez dokonywanie ostrożnych wyborów,bez wyjścia ''gdzieś tam'',bez chocby wyjrzenia w inne możliwości, działanie,czynności,gesty, słowa w końcu inne, zupełnie w innym wymiarze myśli. Coraz częściej upewniam się w tym ,że wszystko,nawet to,iż znajduję się tu a nie gdzie indziej, że robię to,a nie co innego,to moja droga,nawet pisanie tego bloga jest dla mnie następną formą ,która pozwala dalej uczyc się,nabierac wprawy w tym ,co lubię robic choc nie wiem dokąd mnie zaprowadzi...droga ta otwiera zupełnie inny wymiar ludzkiego życia, obserwacji,że mogę więcej nie tylko miec,ale więcej z siebie twórczych działań dac w wielkiej radości... Dostrzegłam też,że wszystko,czego doświadczyłam korzystnie oddziałało na moją wewnętrzną wartośc i bycie w tym świecie, wzbogaciło mnie na tyle,że doszłam do lepszego punktu poznania siebie, świata i człowieka..... Wiem też, że przede mną nie stoi znak z napisem: ''Koniec drogi'', wiem,że może nawet stoi jakiś znak,ale z napisem: ''Nowy dzień, jeszcze jeden,zrób co możesz!'' Kiedy wstaję, widzę ten napis,który mówi: ciesz się, nie myśl,że poślizgnęłaś się na kafelkach, walnęłaś w rękę i boli jak cholera, że mężowi powiedziałaś parę słów za dużo, przeproś go,bo możesz jeszcze to naprawic, zobaczysz on też zrobi to samo!!! że wykipiał  sos,a z koła samochodu zeszło powietrze,nie myśl o tym, Ciesz się,bo życie jest wspaniałą przygodą, masz nowy dzień,wykorzystaj go najlepiej jak potrafisz!!! 

Jest kwiecień,cała tutejsza społecznośc porozbierała się,że hej.. panie w zwiewne sukienki,panowie w kolorowe spodenki.. nic dziwnego: temperatury wskazują 25 stopni, pięknie...Naokoło kolorowo,krzewy kwitną na czerwono żółto,kwiaty na fioletowo,zapach świeżo ściętej zielonej trawy unosi się w powietrzu, (dziś dzieciaki w szkole cały dzień sadzą drzewka i krzewy,co tydzień będą chodzic i podlewac swoje rośliny,bo ''przecież o ziemię trzeba dbac,ziemia potrzebuje dużo tlenu'')... Zadziwiające jakby czas płynął dwa miesiące szybciej niż w Polsce. Jeszcze jedno moje wrażenie,że czas płynie tak  zniewalająco,a my jakbyśmy czasem tylko przystanęli nad zachwytem  natury, czasem, bo gdy wieszamy pranie w ogródku,gotujemy obiad i otwieramy okno,czy idziemy do pracy,a nad głowami skrzeczy nam stado wirujących mew...
Kwiecień to miesiąc,w którym muszę popracowac nad swoim przyzwyczajeniem. Zatem przez cały miesiąc zajmuję się pisaniem wierszy,bez zbędnych i dogłębnych analiz,co mi tam ''w duszy gra'' Postaram się co trzeci dzień umieszczac na blogu swój nowo napisany wiersz. Zachęcam do czytania i do  dodawania komentarzy! Pozdrawiam cieplutko!

Do przyzwyczajeń.

Ucichła muza
laptop na sprawdzeniu
bo igrał z wewnętrznym
zdenerwowaniem
wylądował w serwisie
resztę pozostawił z bólem głowy

brak mi klikania i liter
w nicośc stawiania
cholerne przyzwyczajenia
ciągną edypskim szlakiem
niestrudzone wyrazów znaczenia

i puzzle nowe rozwala
by w nowe składanki układac
w krzyki młodych zniewala
lub w pełni rozwija potencjał
tu nie ma reguł

myślę o plaży z azjatyckiej
natury
w spokojnym przypływie
zbyt dużo brawury
i ciszy w oddechu
słownych roślin na niwie

                                                                               Josno.