Ide,dzis ide przed siebie..

Gdzie idziesz?  pytam .. lecz nie uzyskuje odpowiedzi.
gdzie idziesz? powtarzam,lecz slowa odbijaja sie jak echo wsrod uspionych juz konarow drzew i szelestu jeszcze jesiennych lisci...
Ide..  slysze..lecz nic poza tym..
Ide..dzis ide...przed siebie.  i spogladam na wszystkie stony swiata i odbijajacego sie z nich swiatla..

nad glowa niebo pod stopami ziemia

mocne slady zbyt mile do  zniesienia

w dolinie rozkoszy  w bezkresach pozbawionych granic

otulonych miedzy jednym pocalunkiem a drugim

uspionym zbudzonym rozbudzonym

miedzy roztrzesieniem a spelnieniem

miedzy niebem a ziemia doslownie..

docieramy..wsrod rozkojarzonych iskier

do spojrzenia w sedno  namietnosci ...

nie pozbawia nas zludzen ze minie

ze uleci w powietrze zapomniana

gdy w oddechu potrzeby sie zgubi

gdy struny podrazni do wytrzymalosci

niech wiec nie mija niech zlozy swe sluby

ukoronuje zwyciestwem milosci...

nad glowa niebo pod stopami ziemia

i milosc.. jakze niewiele nam trzeba

                                                                                         

                                                                                                      Josno.