-Czas juz.
Powiedziala glosem spokojnym,wyciszonym,bez jakiegokolwiek nakazu,a z przekonaniem ,ze tak ma byc.
Czas? ale na co? Mloda dziewczyna oderwla sie od stosu porozrzucanych gazet na podlodze. Ilosc magazynow razil w oczy,choc ona od kilkunastu minut nie przestawala ich wertowac.
Spojrzala na znajoma,która ze stoickim spokojem po prostu usmiechala sie wciaz do wszystkiego i wszystkich. Czasem dzialalo to na nerwy. Zwlaszcza,gdy tyle spraw do zrobienia...
-Czas juz na ciebie.- Powtorzyla znajoma tym razem odrobine glosniej.
Mloda dziewczyna poczula dreszcze na calym ciele. Na mnie? O co jej chodzi. Co prawda moje zdrowie ostatnio jest w nienajlepszej formie,ale dzis juz jest lepiej.Przeciez wszystko wróci do normy,lada dzien. Poczula dziwne uklócie w piersi,a z jej gardla wydobyl sie krzyk.
-Ale ja nie chce umierac!
Znajoma pokiwala tylko glowa,bez zadnego wspólczucia,bez zalu.
-ale ja nie chce umierac! Powtórzyla dziewczyna.
Znajoma usmiechnela sie tym swoim denerwujacym usmiechem i powiedziala:
GDYBYS TYLE ENERGI WKLADALA W TO, CZEGO CHCESZ,WSZYSTKO BY SIE ODMIENILO. Masz dwa wyjscia. Pierwsze umierasz, robiac wszystko machinalnie,zbyt szybko,przemeczona praca,otoczeniem i myslami, tak jak do tej pory.
A drugie? Dopytywla sie dziewczyna.
Drugie: Posluchaj swojego serca,co ci podpowie,ktora sciezka masz isc.. i ZYJ jego cala moca. Tylko moc twojego serca da ci radosc.
Co wybierasz?
-Chce zyc!
Zyj zatem,w przeciwnm razie umrzesz.
-ale ja chce zyc! -Krzyknela poirytowana dziewczyna,bo przeciez zawsze to wiedziala. Dlaczego wczesniej sobie tego nie uswiadomila. Jakze cudownie bedzie pozbyc sie tych wszystkich stresow,mysli,sytuacji,które tylko uprzykrzaja zycie!
Usmiechnela sie do znajomej,która tyle lat przeciez przy niej byla.
-Chce zyc!-Powtórzyla glosno,a w myslach policzyla do trzech.
Jak myslisz ile czasu zajmie mi radosc zycia?
TYLE ILE ZAPRAGNIESZ.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz