Godzina 7,zbliza sie wieczor..Robi sie szaro na zewnatrz.. Powraca ona ,niechaciana, niewspominana, od nowa dotyka ust, glaszcze wlosy, caluje oczy, piesci dlon.
Wtedy one drza,drza rece,gdy zalewam kawe,gdy wychodze na spacer,slabnie krok,oddech swista,gdy zamykam oczy czekajac na sen. Tylko ona jest ze mna,choc nie przytula,choc dreczy samotnoscia i owiewa zimnem,sciska piesci w bolu,skronie zaciska i lzy wydusza,choc juz dawno sie wyczerpaly,dawno wyschly,znow splywaja jedna po drugiej.. moge powiedziec o niej zbyt wiele lub nic. Jest i jej nie ma. Pojawia sie niespodziewanie,znika,by znow powrocic. Zasmuca,przywoluje zal serca,rozpala cialo. To wlasnie ona,mozemy ja uwielbiac,nienawidziec,przyzwyczajac sie do niej,obcowac na codzien,wariowac przez nia. Choc wcale jej nie zapraszasz,przychodzi i siada naprzeciwko ciebie,podaje ci kanapke z nuttel?,zaparza gorzka herbate,podstawia bezowy tort pod nos,rozkazuje ubrac sukienke,ulozyc wlosy,owiac sie najpiekniejszym zapachem. Ona jest zawsze: Kobieca tesknota.
Wiem o tej tesknocie zbyt wiele,tak wiele,ze zaprzyjazniam sie z nia.Zyc z nia,to jak zyc z ograniczonym powietrzem,majac wrazenie,ze w kazdej chwili moze sie skonczyc i ukoic nasz bol istnienia, najgorsze,ze wybor pomiedzy nia a utrata jej,nie oznacza czegos co jest jedno lepsze od drugiego,pozbywajac sie jej utracamy namietnosc,pozostajac z nia ,ona nas zabija,co innego ,by nie tkwic w niej,tylko posunac sie dalej,zupelnie zwyczajnie zastepujac ja spelnieniem,spelnieniem tego,
do czego tyle dni sie tesknilo.Lecz po kazdym spelnieniu,ona pojawia sie znowu. Ale czasem kobiety nie chca juz poprostu tesknic. Oczekuja zwyczajnego spelnienia. Kolejnego i kolejnego ciagu spelnien kobiety.
